açıkcası,sezonun son maçına kalan şampiyonluğu fenerin bu kadar basit harcıyacağını düşünmemiştim.maç bileti bulmak içinde fazla uğraşmadım ve bulamadım.ama ogün ayrı bir hisse kapıldım ve bu maça gitmeliyiz giremesek de stadın dışında bekleriz dedik ve eşim ile alisamiyene gittik karaborsadan bilet bulup içeriye girdik.çocuklar gibi şendik.aslında biz dahil kimse maçı izlemiyordu.maça gidiyorsun ama,asıl heyecanı maçın bitiminden sonrasında yaşamaya başlıyorsun. bekli klasik gelecek ama stad ta herkes aynı durumda idi.fener maçının sonunu beklerken duruşumu değiştiremiyordum.elimi yüzümden çeksem veye ayağımın yerini değiştirsem sanki kötü birşey olacaktı ama 16 dk.bir sezon gibi geçti ve mutlu son ben hem bağırıyor hem ağlıyordum.sonra tel örgüleri aşıp sahaya girdik,eşim ile çılgınlar gibi eğlendik.bu galatasaraylılık yaşantımda tattığım birçok mutlu anımın kreması oldu.
yılın maçına çıkıyoruz. fenerbahçe denizli' de puan kaybedecek, biz kazanacağız. başka türlü olmuyor. ulusal jinekoloji' yi yapıyoruz bu sırada antalya' da. ancak aksi gibi amcamın oğlu ali evleniyor aynı akşam. gitmek zorundayız. neyse eşimle atladık düğün günü uçağa gittik istanbul' a. ertesi sabah en erken uçakla geri döneceğiz. gittik giyindik düğün için hazırlandık. evden çıkarken kardeşim (fanatik fenerbahçeli) arabanın bagajına bayrak, forma, atkı dolduruyordu. babam "yamulup dönme de" dedi. düğüne gittik herkesin kulağında bir radyo. nikah memuru da gelmek bilmiyor. neyse nikah memuru geldi başladı kıymaya ama ali' nin de gözü ve kulağı bizde. kardeşim radyodan dinliyor biz de onun tepkileriyle anlıyoruz neler olduğunu. birden kulaklığı kaldırıp attı. "ne oldu ne oldu" diyorum. " yedik" dedi. o an düğün salonunda inanılmaz bir gürültü koptu. artık son dakikalar şampiyonluğu bekliyoruz ama kıyamadı herif bir türlü nikahı. kıysa biz de işimize bakacağız, ayrılamıyoruz masanın başından. bende sizi karı koca ilan ediyorum dedi. 1 saniye sonra maçın bitiş düdüğü geldi ayarlamış gibi. salonun yarısı fırladı ayağa bağırış çağırış tezahüratlar. bilmeyen zannediyo evlilğe seviniliyor. halbuki bir mucize gerçekleşti, şampiyonluğu kutluyoruz. inanılmaz bir geceydi, hala hatırlarım ve hoşuma gider o geceyi düşünmek.
sevgili renkdaslar o gunu hıc bırımız unutmucaz ama ben bıraz daha farklı yasadıgım ıcın kesın unutmıcam. konuya gecersek mac bıtmıs ve son 16 dk beklenıyor tanımadıgım gs taraflarları ıle yaklasık 15 kısı bı tane radyonun etrafında kumelesıp macı dınlememız ve bulundugumuz yer ıtıbarıyle gıdenler ıyı bılır eskı acık numaralıya yakın olan kısımdan sahaya dogru gırısımız ustumdekı formayı cıkarıp atletle ortadakı kalabalıga kosusumu ve yıne tanımadıgım kısılerle sarılıp tepındıgımı daha sonra arkadaslarımın kayıtlarından gorunce hala gozlerım doluyor ıste taraftarlık boyle bısey olsa gerek !!!!
14 mayıs 2006 ben ankarada jamyo da ikinci sınıf ogrencısıyım macın başlama saatınde bızım etutu başlıyor ve macı ızleyemıyorum ama etutde yasak olan yanı radyodan macı dınleyerek takıp edıyorum.kımsenın etutde ders calısmıyor galataraylılar kayserı macını fenerbahcelıler denızlı macını besıktas ve dıger takım tarftarlarıda heyecan duymadan her ıkı macıda ızlıyor galataray 90 dakıkayı rahatlılık asıyor ve uzatmaları 16 dakıkalık fb-denızlı macı devam edıyor,ve maçta bıtıyor macların bıtmesıyle bızım etutde bıtıyor butun galatsaraylılar taburun ıctıma alanında atkısını alan formasını gıyen tum herkes ıctıma alanında esas durusta degıl sampıyonlugu kutluyor nobetcı astsubay fblı oldugu ıcın bızı dagıtıyor ancak cay dem askerlıkte kıdem muhabetıyle nobetcı subayın galataraylı olmasından dolayı tekrar sampıyonlugu kutlamaya devam edıyoruz daha sonra koguslarda fenerbahcelılerle dalga gecıyoruz...hıc unutmuyorum fanatık fenerbahcelı olan yan kogus ta kalan devrem ömer çakır'ın o gece sabaha kadar aglayıp baba benı neden fenerbahcelı yaptın bana neden fenerbahceyı desteklettın amasya sporlu yapsaydında fenerbahcelı yapmasaydın dıye aglamaları hala gozumun onunden gıtmıyor:))
mayıs'ın 2. pazarı.. aynı zamanda anneler günü.. maç öncesi ali sami yen civarındayım...eski açık kombinem gömleğin üst cebinde, üstümde forma var, gömlek de elimde.. telefonda kontor yok, ne valideyi ne de kayınvalideyi arayamamışım anneler günü için.. arkadaşla buluştum dedim ben bi kontor alayım sen şu gömleği al içerde bana da yer tut.. karşıdaki bayide kart kalmamış üstüne internet de yokmuş "yükleyemeyiz" dediler, büfeler "kalmadı" dedi..derken benim jeton o sıra düştü, kombineyi, yani o an için en değerli şeyi stada yolladım arkadaşla.. adamı arıycam kontor yok..hemen bi dükkana girdim, dedim parasını vereyim, acil telefon lazım..neyse bizimkiler girmeden bişeyler yiyelim demişler "daha girmedik" dediler..öyle garip hissettim ki..o an anladım işte şampiyon olacağımızı...
