o sezon gaziantep'in kafaya oynamasına bir gençlerbirliği taraftarı olarak sevinçle takip ediyorduk. ilk yarının 3-0 bittiğini öğrenince mutlu bir şekilde radyoyu açtık bir yandan dinleyip bir yandan da abimle tavla oynuyorduk. maç 3-1 oldu kulağımızı radyoya kabarttık ama çok da önemli değil dedik. tavla oynamaya devam ederken 3-2 oldu biraz sinirlenmeye başladık. 3-3 olunca radyoyu da, tavlayı da kapattık... maçın 4-3 bittiğini öğrenince çok üzülmüştüm. hele ki oraya kadar gelipte böyle bir maçla havlu atmak çok ama çok üzücü gelmişti.
bir anadolu takımı taraftarı olarak bir yandan gaziantep'in kapasitesi belli ve sınırlı oyuncu sayısına rağmen oralara kadar geldiğinden dolayı gurur duyuyorduk ama bir yandan da böyle bir maç üzüyordu. tıpkı 02-03 sezonundaki 3-3 altay-gençler maçı gibi...
halı saha macımız var 6-7 mac bıttı. soyunma odasında gıyınıyoruz cat cat mesajlar gelıyor 0-1 ,0-2,0-3 sok olmamak elde degıl arkadasın bırıde besıktas lı benle ıddaaya gırıyor.ben alırız dedım ama ınanarak degıl tabııkı (bu arada fenerbahcenın hangı macıyla ılgılı ıddaya gırdıysem ben kazandım.)neyse cıktık halı sahadan bındım dolmusa eve gıdıyorum hemde macı dınlıyorum walkman dan 1-3 oldu 2-3 oldu ındım dolmustan daha 20 dk var mac donuyo galıba dedım kendı kendıme kalan dakıkaları seyretmek ıcın dernege gıdıyorum bı gurultu koptu 3-3 oldu yasa fenerım be dedım kostur kostur yetıstım son anlara catttttt rapaiç hayatının golunu atıyor bagırıs cagırıs ne oldu anlamadan kazanmısız macı.sonra ıddaya gırdıgımızı goren bı arkadas arıyor 'olum sen peygamber mısın? dıye nerden bıldın dıyor' hasa huzurdan peygamber degılım ama ballıyım ballı...
