yarın f.bahçe, a.sami yen'de g.saray'a karşı oynayacak. sen de ilk derbi maçında g.saray'a üç gol atmıştın. o günlerden bahseder misin?
kadıköy'deki maç müthişti. aslında, aston villa'dan arkadaşım dean saunders benim tehlikeli bir golcü olduğumu arkadaşlarına anlatmaya çalışmış, "onu çok iyi tutun." demiş. ama başta kaptan bülent korkmaz olmak üzere beni ciddiye almamışlar. bülent, saunders'a, "biz manchester united'lı futbolcuları dize getirdik, ondan ne çekineceğiz." demiş. golleri atmaya başlayınca, bülent korkmaz benim nasıl bir golcü olduğumu öğrendi. ama biraz geç olmuştu (gülerek).
attığın üç golün mükafatı olarak başkan ali şen'in sana mercedes marka bir otomobil armağan ettiği söyleniyordu. arabayı ne yaptın?
sözleşmemde bmw marka bir araba verilecek yazıyordu. ali şen bana, "g.saray'a bir gol at, onları yenelim sana mercedes sl 600 hediye edelim." diye söz verdi. ben de bir değil üç gol attım. ertesi hafta arabayı hediye ettiler. ama sezon sonunda ali şen, arabayı geri aldı. takımı şampiyon yapmıştık, o kadar büyük prim bile almadık. bana göre kaba bir davranıştı.
ilk basımı 2002 olan islam çupi'nin "futbolun ölümü" kitabından;
derby'nin çirkin yüzü
pazar geceki "derby"de, fenerbahçe seyircisinin "ezici sayısal üstünlüğü" bu kulübün 90 yıllık iftiharıdır.
"kalabalıkların istatistiği" ne derse desin, türkiye'de takımını izlemek için en büyük zahmete ve fedakârlığa giren tek topluluk fenerbahçe taraftarıdır.
ama ben bu taraftarın, rakibe en galiz ve yakası açılmadık küfürlerle bir "kişilik hakareti" yapmasını istemiyor, o gece gerçekten muhteşem oynayan fenerbahçe'sine daha tutarlı ve sevimli sloganlar, "futbol şarkılarının notalarını" göndermelerini bekliyordum.
50 yıl önce de fenerbahçe-galatasaray maçları oynanıyordu, istanbul'da
ismet gümüşdere'nin, ifa hikmetin, rahmetli selahattin giz'in "sararmış futbol fotoğraf arşivinin'' içine girmenizi ne kadar isterdim.
ellerinde kaynana zırıltıları ile bayram elbiseleri ile iki kulüp taraftarının "espri zenginliği" taşıyarak yan yana oturduğu, "ortaçağa" ait bir manzara mıydı?
maçı sahada bitirdikten sonra, iki kulüp taraftarının kolkola aynı semtlere müşterek gittikleri ya da birahanede "galip ve mağlup" şerefine iki köpüklü bira bardağının havaya kalktığını hiç kimse anlatmadı mı size?..
her derby maçında demir parmaklıkların arkasına birer mahkûm gibi girişiniz, polis barikatlarının sizi "kamplara ayırmasını" kendi insanlık hürriyetinize "takılı bir kelepçe" olarak görmüyor musunuz?..
sizin davranışlarınızı sizin adınıza, "kolluk kuvvetlerinin" denetlemesi, sizler için bir zul ve "insanlık ayıbı" olmuyor mu?..
bir fenerbahçeli taraftar için galatasaray'ı sahada dağıtmak, silmek ve sonra yenmek, "türkiye'deki mutlulukların en büyüğü" iken, bununla yetinmeyip rakibin yöneticileri ile taraftarına en galiz küfürler göndermek, hangi kinlerin, hangi "bastırılmamış duyguların" eseridir, acaba?..
sahada oynayan "fenerbahçe güzelliğine" daha sevimli destekler ve '"itici şarkılar" gönderip farkın daha da artmasına yardımcı olacağınıza, rakibinizin yönetici ve taraftarlarına 90 dakika en çirkin küfürlerle saldırmak, insanlığınızla, daha önemlisi fenerbahçeliliğinizle bağdaşıyor mu?..
rakibinize "misilleme hakkı vermek", bu 90 yıllık rekabeti ileride "kan denizine" çevirmek, husumeti ve şiddeti "doruğa tırmandırmak" demektir.
bunun sonu taraftar marifeti ile, iki camiayı, "katilliğe teşvik suçu" ile başbaşa bırakır.
buna ne galatasaray layıktır, ne fenerbahçe...
birbirinize saygınız yok, hiç olmazsa istanbul'da ölmüş fenerbahçe ve galatasaray taraftarlarının mezarlarına saygınız olsun.
