70ler beşiktaş'ın şampiyonluğu özleme yıllarıdır ve o yıllarda tribünlerde söylenen şarkılar unutulmaz. yıllardır kupa yüzü görmemiş, hep ezik bir havada yaşamış beşiktaş tribünleri, 70'lerin sonunda öyle bir şahlanırlar ki, o kadar olur. ve bilmem kaç yılın getirdiği hüzünlü havayı müthiş bir "aldırma gönül aldırma" uyarlamasıyla dağıtırlar. bu parça, ortama uygunluk, sözlerin anlamı, sözlerin besteye uyumu filan gibi bir sürü açıdan doksan yılın en başarılılarından biri, hatta en başarılısıdır. hele, yirmi bin kişinin hep bir ağızdan söylediği anda: "başın öne eğilmesin / aldırma kartal aldırma / en büyük sen değil misin / aldırma kartal aldırma / kartal aldırma... sendeki büyük taraftar / bir gün coşar, bir gün ağlar / seni bu sesler oyalar / aldırma kartal aldırma / kartal aldırma... yenilsen de bazı bazı / taraftarın buna razı / çekeceğiz biz bu nazı / aldırma kartal aldırma..." ertuğrul dilek'in yönettiği bir fenerbahçe maçındaki mağlubiyetin ardından, ilave: "başta ertuğrul dilek / hakemlerin hepsi inek / federasyon hepten kelek / aldırma kartal aldırma...
not: can kozanoğlu'nun yukarıda bahsettiği bjk - fb maçı bu mu bilmiyorum ama bu maçı ertuğrul dilek yönettiği ve beşiktaş yenildiği için "yazıyı" bu maça yazdım.
bu maç bir zamanlar fenerbahçe'nin bjk üzerinde kurduğu galibiyet hegamonyasının olduğu döneme denk düşer. bjk zaten şampiyonluk hasreti içindedir, ve durumu iyi değildir. o günlerde fenerbahçe'li serkan'ın bir oğlu olur. maçın oynanacağı haftanın ortasında doğum olur, ve serkan gazetelere demeç verir: "bjk'ya ilk golu atanın adını vereceğim oğluma" der.
maç güneşli bir mart günü oynanır. fenerbahçe maçı cemil turan'ın 3 golü ile 3-0 kazananır, ve serkan'ın oğlunun göbek adı cemil olur.
o maçtan sonra milliyet gazetesi spor sayfasını hiç unutmam. cemil'in 7 bjk'li oyuncu arasından geçerken bir resmi vardır. manşet ise şöyle der: "1 cemil'e 7 bjk'lı". o yıllar cemil bjk'nın belalısıydı.
