ilk basımı 1996 olan simon kuper'in "futbol asla sadece futbol değildir" kitabından;
1950 dünya kupasında oynayan amerikalı futbolcuların hemen hemen hepsi, st. louis, missouri'liydi. st. louis'de belli belirsiz bir futbol kültürü var gibiydi, ama bu dengesizliğin asıl nedeni, amerikan futbol federasyonunun kentte bulunması ve diğer kentlerde futbolcu arayamayacak kadar parasız olmasıydı. 1950'deki amerika takımı, ingiltere'yi 1-0 yenmişti ama geri dönerken, tasarruf etmek amacıyla futbolcular iki ayrı uçağa binmişlerdi. onları havaalanında bir tek kişi karşılamıştı: geciktiği için, kocasını azarlamaya gelmiş olan bir futbolcu eşi!
kurallı futbolun mucidi ingilizler fifa'yı da dünya kupası'nı da küçümsüyorlar yıllarca. ve nihayet 1950'de brezilya yolunu tutuyorlar. şili'yi 2-0 yendikten sonra rakip amerika birleşik devletleri. öylesine kendinden emin ki tek seçici arthur drewry, stanley matthews gibi bir yıldızı kadroya almıyor. hatta maç öncesindeki gece, futbolcular normalin aksine geç saatlere kadar yatmıyorlar. ilk yarıda belo horizonte'de ingilizler rakip kaleyi dövüyor. direkler ve kaleci borghi'nin performansı kurtarıyor abd'yi. 37. dakikada mucize gerçekleşiyor. bahr soldan vuruyor. kaleci williams'tan seken topa haiti asıllı joe gaerjens kafasını uzatıyor ve bum! kimileri hâlâ tartışıyor gaerjens'in isteyerek mi yoksa istemeyerek mi vurduğunu. maçtan sonra o dönemin olanaklarıyla geçilen haberler avrupa'da 10-0 ya da 1-0 ingiltere galibiyeti olarak yorumlanıyor bir süre. acı gerçek öğrenildiğinde iş işten geçmiş oluyor.
