istanbul'da arkadaşımın evinde koltuklarımıza kurulmuş maçın başlamasını bekliyorduk. ilk maçı 1-0 gençler kazandığı için rahattık ama bir yandan da takım pek de iyi top oynamıyordu ondan endişeliydik. tabi bir de erdoğan arıca var ki...
maça korkunç kötü başlamıştık ki 13. dakikada 1-0 oldu maç. doğru dürüst atak bile yapamıyorduk. 53'de maç 2-0 olunca "olacağı buydu" diye hayıflanmaya başlamıştım. geçen yıl uefada destan yazan takımı düşünce iyice sinirleniyordum. hırvat seyirciler kendilerinden geçmişti ki maçın uzatma anlarında tıpkı onlar gibi bizi de şok içinde bırakacak olan pozisyonda uğur boral'ın önünde kalan topa dokundu ve maçı 2-1 yapıp gençlerin tur atlamasını sağladı. tüm stadtan çıt çıkmıyordu. adamlar şoka girmişti. bizim durumda pek farklı değildi. o kadar takıma laf ettikten sonra böyle bir golle tur atlamak da neydi...
