halit kıvanç'ın 1983 basımlı "gool diye diye" kitabından;
bir türkiye ligi puan cetveli düşünün... ilk yarısı sonunda...16 takımlı lig'de her biri 15'er maç oynamış... ve cetvelde sıralanmışlar... ilk 4 takım: trabzonspor, gaziantepspor. rizespor, altay... ya istanbul'un anlı şanlı üç büyükleri nerede? sahi neredeler? en iyileri beşiktaş, bu sıralamada... beşinci basamakta... fenerbahçe taaa onuncu sıraya inmiş... galatasaray ondördüncülükte.... yani düşme hattının hemen yanında...
1980'deki maç yayınımda, böylesi korkulu durumdaki galatasaray'ın istanbul'da adanasporla maçını anlatırken, "galatasaray puan cetvelinde adına yaraşır bir yere yükselme azminde" diyordum. ama sarı-kırmızılı takım hiç de beni doğrulayacak gibi oynamıyor ve gol kaçırma yarışını sürdürüyordu. acemi bir spiker galatasaray'ın her atağında "gol" diye bağırırdı. fakat kaleye kadar sokulup sonra golü yok ediyorlardı. bu arada kaptan fatih penaltıyı bile dışarı atmıştı. sonuçta biraz serinkanlı oynayan adanaspor, tek puan amacıyla geldiği istanbul deplasmanından iki puanla gidiverdi. adanaspor, akıllı oyunuyla, ahmet ve gani'nin golleriyle galatasaray'ı 2-1 yenmişti.
