halit kıvanç'ın 1983 basımlı "gool diye diye" kitabından;
münih'te olimpiyatların yanısıra bayern münchen kulübünü de ziyaret ediyorduk. hem de sık sık. eski dostlar, beckenbauer, müller ve kaleci maier'le sohbet ediyordum. üstelik o mevsim için bir aış-verlş doğmuştu aramızdı... türk şamplyonuyla karşılaşacaktı bayern... almanların karşısında galatasaray düşmüştü.
bayern münchen teknik sorumlusu, udo lattek, "oyun planımı istanbul'da bir beraberlik alma üzerine kuruyorum," diyordu. "çünkü münih rövanşını nasılsa kazanırız. hiç korkum yok."
işler lattek'in dediği ve istediği gibi oldu. istanbulda 1-1 kaldılar. münih'te tam 6-0 yendiler galatasaray'ı... sonuç, onları bile şaşırtmıştı. almanlar, "galibiyetten emindik ama 2, bilemediniz çok çok 3 golle... bu kadarı bizim için bile tatlı bir sürpriz oldu," diyorlardı.
öteki avrupa kupalarında da ilk turu geçememiştik. kupa galipleri'nde ankaragücü, ingiltere'nin ünlü leeds united takımına (1-1 ve 0-1'lık sonuçlarla) elenmişti. uefa kupası'nda da iki temsilcimizden fenerbahçe polonya'nın ruch chorzov takımına (0-3 ve 1-0'la), eskişehirspor italyan fiorentlna'ya (1-2 ve 0-3'le) elenip kupa dışı kalmışlardı.
