o sezon gaziantep'in kafaya oynamasına bir gençlerbirliği taraftarı olarak sevinçle takip ediyorduk. ilk yarının 3-0 bittiğini öğrenince mutlu bir şekilde radyoyu açtık bir yandan dinleyip bir yandan da abimle tavla oynuyorduk. maç 3-1 oldu kulağımızı radyoya kabarttık ama çok da önemli değil dedik. tavla oynamaya devam ederken 3-2 oldu biraz sinirlenmeye başladık. 3-3 olunca radyoyu da, tavlayı da kapattık... maçın 4-3 bittiğini öğrenince çok üzülmüştüm. hele ki oraya kadar gelipte böyle bir maçla havlu atmak çok ama çok üzücü gelmişti.
bir anadolu takımı taraftarı olarak bir yandan gaziantep'in kapasitesi belli ve sınırlı oyuncu sayısına rağmen oralara kadar geldiğinden dolayı gurur duyuyorduk ama bir yandan da böyle bir maç üzüyordu. tıpkı 02-03 sezonundaki 3-3 altay-gençler maçı gibi...
