acı bir mağlûbiyetten tam 10 gün sonra, bir milli maç daha ... doğrusu, milli takımımızın kıbrıs - israil - italya turnesinde gördüklerim, bugünkü maç için fazla iyimser olmamı önlüyor. örtmeğe çalışmak ne kazandırır: kıbrıs'taki dostluk maçından tutun da, israilde net bir galibiyet aldığı karşılaşmaya ve nihayet rakamlarda ifadesini bulan italya hezimetine kadar, üç msabaka da milli takımımızın futbol olarak ortaya bir şeyler koymadığını belirtmek tâzım...
ancak, 6-0'ın üstünden günler geçtikçe, italya'da spor yazarlarında ve diğer futbol otoritelerinde maç ertesinden farklı hava müşahede ettim. italyanlar türk takımının 6-0 yenilecek kadar basit, zayıf bir ekip olmadığını, türk futbolunun bu derece aşağı seviyede bulunmadığını kabul ediyorlardı. hadise uzaklaştıkça meseleyi daha soğukkanlı tahlil etmiş ve bu hükme varmışlardı. 6-0'ı daha ziyade tatbiki istenen taktiğin hatalı oluşunu, futbolcuların kötü günlerinde bulunuşuna bağlıyorlardı.
milli takımımızın son turnede formda ve başarılı görünmedi. ama yabancı sahada oynamanın güçlüğünü ve dezavantajlarını da insafla düşünmek icapeder. bu bakımdan, bugün kendi toprağında, alıştığı sahada oynayacak futbolcularımızın daha düzgün, daha ahenkli çlışmaları beklenir. kadrodaki yeni isimlerin azmi, eskilerin de 6-0'ı unutturma gayreti, arzulanan futbolu ve neticeyi sağlayabilir. aksi halde, bir danimarka mağlubiyeti, italya hezimetinin izlerini derinleştirir ve bu da, türk futbolu için üzücü olur.
