bir önceki hafta gençlerbirliği oftaş'a 0-1 yenilerek şampiyonluk umutları kalmamış beşiktaş'ın hayalkırıklıkları ile çıktığı maçtı. evde babamla beraber maçı izlerken kazanamacağımız hiç düşünmemiştik. hem o dakikadan sonra kazansak ne olacaktı ki? öyle kötümser bir öğleden sonraydı.
kötümserliğimizi yediğimiz gol de perçinledi. yapacak daha iyi bir şeyimiz olmadığı için maçı izlemeye devam ettiyorduk, her ne kadar üzüntümüzü arttırsa da yaramızı kaşımaya devam etmekteydik.
ilk yarının sonunda ibrahim kaş sağ bek olmasına rağmen harika bir fuleli koşu yaptı ve tello'nun pasını gole çevirdi. o an matem havası gitti evden; çünkü beşiktaş gol atmıştı.
ikinci yarı rize teslim oldu, verkaçla delgado bir gol daha attı ve maçı kazandık. babam, " rize düşmeyi kafaya koymuş" dedi, gerçektende rize düştü. bizi kupadan eleyen ligde çelme takan rize o sene ligden düştü.
hala da dönmedi... stat yaptırmış yeni. tahminim bu sene gelir.
) 
