bugün sezonun son maçı olmasından çok açıkcası sivasspor'u izlemek için tribünde yerimi aldım. bir anadolu taraftarı olarak bir yandan sivasspor'un bayağı "güzel işler" yaptığı bu sezon en azından uefa kupasına gitmesini istiyordum ama bir yandan da sivasspor'u hem ankara'da ilk kez yenmemizi hem de * ebedi puan cetveline 3 puan daha eklememizi istiyordum.
ilk yarı 3-4 kere hızlı çıktık ama bu sezonki her maçtaki gibi forvetsizliğin sonucu olarak gol bulamadık. maçın 10. dakikası 0-0 giderken beşiktaş-vestel manisaspor maçının ( http://www.macanilari.com...etir.php?fid=200720083404) 4-0 olduğunu duyunca beşiktaş uefa'yı garantiledi diye düşünmeye başladık.
gençlerimiz ilk yarıda 3 gün önce 120 dakikalık kupa finali oynamamışcasına sivasspor'dan çok daha iyi bir oyun ortaya koydu ama bir türlü gol atamadık. ikinci yarı başlar başlamaz sivaaspor çok iyi basmaya başladı ve peş peşe 2 gol bulup maçı koparttı.
maçta mehmet yıldız'ın gerçekten çok güçlü bir adam olduğunu bir kere de çıplak gözle görmüş oldum. ayrıca sivasspor'un çok iyi takım oyunu oynadığını da farkettim. futbolcular birbirlerinin eksikliklerini çok iyi kapatıyorlardı.
maç sonunda gençlerbirliği taraftarları olarak sivasspor'u çağırdık. orta sahaya kadar geldiler ve bizleri alkışladılar. bence bu sezon bu alkışları çok ama çok hakettiler...
bu sahne aklıma 02-03 sezonunda gençlerimizin gittiği tüm anadolu takımı deplasmanlarında alkışlanmasını hatırlattı... umarım gelecek sezon(larda) hem gençlerimiz hem de sivasspor, kayserispor, gaziantepspor, bursaspor vs gibi anadolu takımları da bu ligde güçlü bir şekilde yer alırlar.
) 
