ilk basımı 1997 yılında olan bülent gürkan ve m. sait orhan'ın "trabzonspor efsanesi" kitabından;
şampiyonluk son maçta
ligde şampiyonun adının konması son haftaya kalmıştı. 3 haziran 1979 günü, türk futbolu'nda gözler ordu'daki orduspor-trabzonspor ve istanbul'daki galatasaray-kırıkkalespor maçlarına çevrilmişti. trabzonspor'un 41 puanına karşın g. saray'ın 39 puanı bulunuyordu. elbette şampiyonlukta ibre bordo-mavililer yönünde idi. çünkü özkan sümer'in ekibine ordu'da alacakları 1 puan yeterli olacaktı.
oysa galatasaray, hem kırıkkale'yi yenecek, hem de orduspor'un trabzonspor'u yenmesini bekleyecekti. 2. lige düşmesi çoktan kesinleşen kırıkkale'yi zafer, öner ve fatih'in golleriyle 3-1 yenmek g. saray için fazla zahmet verici olmamıştı.
karadeniz dayanışması
aynı saatlerde oynanan ordu'daki maça yalnızca trabzon'dan değil tüm karadeniz'den oluk oluk insanlar akın etmişti, ordu tribünlerinde asılan pankartda, "ordu, trabzon, rize... istanbul'a yok vize..." pankartı çok anlamlıydı. bu uefa kupası'na girmeyi çoktan garantilemiş, orduspor'u, 2. ligde şampiyonluğunu ilan eden rize'yi ve 1. ligde 3. şampiyonluğuna ramak kalmış trabzonspor'u bütünleyen, aynı potada yoğuran bir sevgi kümeleşmesi, istanbul takımlarına karşı bir karadeniz dayanışmasının taraftar kalbinden taşan yazılı ifadesiydi. ama 15 bin dolayında trabzonlu seyircinin izlediği karşılaşma hiç de öyle, al gülüm, ver gülüm geçmemişti. öyle ki bazı pozisyonlarda, orduspor, trabzonspor kalesi önünde golle burun buruna gelmişti. trabzonluların da yürekleri ağzına gelmişti. dakikaların trabzon hesabına bitip tükenmek bilmediği bu 90 dakika büyük sıkıntıların ardından golsüz kapanınca, tribünler bir anda sahaya akmıştı. çünkü trabzonspor artık resmen şampiyondu. 30 lig haftası sonunda 42 puanla şampiyonluğunu ilan eden trabzonspor'a karşı, g. saray 41 puanla ikinci sırada kalmıştı.
) 
