sonunda pahası ölçülmez bir şeref müzeleri süsleyecek bir kupa ve hayati, mali imkânlar bekleyen böyle bir dömi-finalde ilk golü yiyip sarsılmadan maçı kati sonuçla bitirmek büyük şeydir. galatasaray takımı bunu futbol meziyetlerine yüreklerindeki galatasaraylılık aşkını katmasını bildiğinden başardı.
öyle ki yavaş yavaş içlerinden taşan bu his onları tedricen o kadar kudretlendirdi ki hiç bir zaman küçümsenmeyecek büyük rakiplerini sahadan her geçen dakika biraz daha sildiler. maçın son dakikalarında ise, âdeta sahada yalnız oynar gibi idiler. his, hırs, azim, sevgi hangi branşta olursa olsun daima insanların adalelerine, ciğerlerine çalışma güçlerine mühim tesirlerde bulunur. galatasaray bu maçta böyle idi ve dömifinali almasını bildi. bunu unutmayan takımlar bu gibi sevinçleri çok maçlarda tadabilirler. ama, insan bu.. ve futbol bu...
