futbol federasyonu beni türkiye'ye davet ettiği zaman bir şey düşündüm: türk futbolüne faydalı olabilir miyim ve neler yapabilirim?
uzun yıllar yaşadığım ve âdeta ikinci vatanım olan türkiye'den gelen teklif beni çok samimi olduğuma inanın heyecanlandırmıştı. ve dâveti kabul ettim. yine işaret etmek isterim ki, bugünkü etaba gelebilmek için çok zorluk çektik. arkadaşım cihat arman ve benim için en önemli nokta kollektif oyunun öğretilmesi idi. bir devamlı sistem koymak lâzımdı. 4-3-4 demek kâfi değildi. bu üç rakkamla futbolcuların karşısına çıkmak doğru olmazdı. programlar yaptık, devamlı kamplar yaptık, türklerin sevdiği bir deyimle herşey damlaya damlaya oluyordu. bugün çalışmalarımızın sonucunu almak üzere olduğumuzu söyleyebilirim. bir futbol idarecisi olarak şunu söylemek istiyorum: futbolde neticeler geçicidir. çalışmalarımızın neticesi dışardan belki görülemez fakat biz bu işin içinde olan insanlar olarak gelişmeyi ve sistemin getirdiği faydayı görüyoruz. bu gelişme yavaş yavaş olmaktadır. kafi neticeyi bu belirli plânın süresi ortaya çıkaracaktır. yine söylüyorum netice mühim değildir, futbol önemlidir, oyun önemlidir.
