iddialı bir kadro oluşturmaya çalışan ankara takımı, halil ibrahim’i üç büyüklerin elinden kapıyordu.
sarı-lacivertli formayla bir taraftan gollerini atmaya devam ediyor, bir taraftan da performansıyla taraftarlara marş yazdırıyordu: “kalemizde panter adil var /geri dörtlü çelikten duvar / orta saha hepsi canavar / ileride halil ibo var.”
aynı sezon halil ibrahim ve arkadaşları, yeni adıyla federasyon kupası’nda (eski adı türkiye kupası) fırtına gibi esiyordu. 6. kademede beşiktaş’ı kupa dışı bırakırken, çeyrek finalde de trabzonspor’u eliyorlardı. yarı finalde diyarbakırspor’u eleyip finalde galatasaray’ın rakibi oldular. ali sami yen’deki ilk maçı 3-0 kaybeden ankara takımı, rövanş maçında halil ibrahim’in iki golüyle umutlansa da sahadan 2-1 galip ayrılmasına karşın kupayı kaybediyordu. yine bir türkiye kupası finaliydi, yine halil ibrahim kupayı havaya kaldıramıyordu.
) 
