ilk basımı 2003 olan jimmy burns'ün "tanrının eli: futbolun kayan yıldızı diego maradona'nın yaşamı" kitabından;
fifa'nın büyük patronları havelange'yle onun yamağı joseph blatter, maradona'nın performansı karşısında biraz ikileme düşmüşlerdi. arjantin-ingiltere maçı hakkında fifa adına hazırlanan ve kurumun gizli arşivine kaldırılan üç ayrı raporda hakem, ne maradona, ne de onun tanrının eli diye adlandırdığı gol hakkında herhangi bir eleştiri yer alıyordu. belki de dünya kupası'nın ticari başarısına gölge düşürmediği sürece, yaşanan tartışmaları görmezden gelmek fifa'nın tabiatında vardı. her ne olursa olsun, maradona'nırı turnuvada gösterdiği performansın tüm dünyanın ilgisini çekmiş olması, bu futbolcunun daha sonraki turnuvalar için de büyük bir yatırım olduğunun kanıtı olmuştu. futbolun para musluğunu tutan adamlar bu gerçeği görmezden gelemezlerdi.
ancak bu hesapları yaparken kafalarını karıştıran şey, meksika 'daki turnuvada maradona'nın sadece kolay kontrol edilemeyen ya da kurallara ve kısıtlamalara uymayı pek kabul etmeyen bu oyuncu olmakla kalmadığının, fifa'nın otoritesini bile sorgulamaya kalkişabildiginin ortaya çıkmış olmasıydı. birkaç yıl önce olsa, böyle bir başkaldırma hareketi çabucak bastırılıp bir kenara atılıverirdi. ama televizyonun gücü ve tüm basının maradona fenomeni karşısında büyülenmışçesine bir tavır takınması, bu kez kolay kolay bir tarafa atamayacakları bir futbolcuyla karşı karşıya oldukları gerçeğini zürih'teki adamların yüzüne vurmuştu.
