ilk basımı 2005 yılında olan ziya adnan'nın "çünkü biz ankaragüçlüyüz!.." isimli kitabından;
1980-81 sezonunun çifte şampiyon takımının simge isimlerinden biri, kuşkusuz nazmi erden'di. onu herkes "bonhof nazmi" olarak bildi. 1972 dünya kupası şampiyonu almanya'nın ve 1970lerin fırtına takımı mönchengladbach'm uzaktan müthiş sert şutlarıyla ünlenen oyuncusu rainer bonhopa benzetilerek takılmıştı ona bu lâkap. çünkü nazmi'nin de en büyük özelliği, mesafe tanımadan çektiği muazzam sert şutlarıydı. yıllar sonra, bonhof nazmi'yle irfan aktan konuştu bu kitap için.
- o zamanlar oynayıp da, hâlâ unutamadığınız maçlar var mı?
- valla unutulmayacak o kadar çok maçımız oldu ki! 1980-8l'deki maçlardan da, ondan önceki dönemlerden de, hafızamdan hiçbir zaman silinemeyecek çok şey var. ama 1980-81 dönemindeki gibi olmadı hiç. benim babam beşiktaşlıdır. doğumu da beşiktaş'ta zaten. biliyorsunuz, küçükken çocuklar ya beşiktaşlı, ya fenerli ya da galatasaraylı olurlar. ya babanın, annenin baskısıyla bu takımlardan birini seçerler veya doğuştan bir takımın taraftan olurlar. biz de küçüklüğümüzde beşiktaş'ı çok seviyorduk. 1980-81 döneminde, beşiktaş'la bir maçımız vardı, istanbul'da beşiktaş bizi 2-0 yendi. ankara'ya geldik tabii bizim onları ankara'da 3-0 yenmemiz, bir hayaldi neyse, maça çıktık. birinci devre 1-0 oldu, ikinci devre 2-0. maç uzatmalara kaldı. hatta beşiktaşlılar, maç erken biter diye saat 10'a uçak biletlerini almışlardı. tabii maç yarım saat uzayınca, biz uzatmalarda da bir gol attık. 3-0 yendik yani. beşiktaşlılar, apar topar, hiç duş almadan, formalarla doğru havaalanına koştular! akşamleyin eve geldim, babam beni eve almadı (kahkahalar).
rahmetli, "sen nasıl yenersin beşiktaş'ı" deyip, içeri almadı beni o gece. ben de gidip kulüpte yattım. bu anımı hiçbir zaman unutamam.
