ilk basımı 2005 yılında olan ziya adnan'nın "çünkü biz ankaragüçlüyüz!.." isimli kitabından;
1965 ankara doğumlu volkan karaman, küçük yaşlardan beri maçlarını kaçırmadığı ankaragücü'nün sevdalısı. pegasus ankaragücü taraftar derneği başkanı karaman'ın taraftarlık anılarından da birkaç epizod aktarmadan olmazdı.
çıktığımız seneydi... eskişehir'e gidiyorduk, organize yoktu. otobüs tutanlar otobüsle, özel arabalarla, bizim gibi parası kısıtlı olanlar da ucuz trenle eskişehir'e aktık. yaklaşık 600-700 kişi oraya ulaşmıştık. maç bileti benim umduğumdan çok daha pahalıydı, mecburen biletimizi alıp içeri girdik. kalan paramla ankara'ya ancak dönebilecektim, hatta belki de tren biletine az bir şey eksik kalacaktı. tribünde kilerin hemen hemen hepsini tanımama rağmen para istemeyi gururuma yediremiyordum.
maçın başlamasını beklerken iyice acıkmıştım. kuru tevfik abi elinde yarım ekmek, köfte ve ayranla yanıma geldi, uzattı, "şunları al volkan" dedi. aç değilim abi, dedimse de yiyecekleri elime tutuşturup gitti. tribündeki abilerimiz ufak kardeşlerini nasıl takip edip kolluyorlardı, onları nasıl sahipleniyorlardı. karnımızı doyurmuş ve kendimize gelmiştik, artık çılgınca bağırmaktan başka yapacak bir şey yoktu.
maçı "hrubesch mehmet"in iki golüyle 2-0 kazanmış, zevkten dört köşe olmuştuk. dönüş için yola çıktık, 35-40 kişilik bir grup tren garına geldik. korktuğum gibi, tren biletine param yetmiyordu. şimdi ayvayı yedim, dedim kendi kendime. kara kara düşünerek çaresiz dolaşmaya başladım. yanıma hiç tanımadığım, aşağı yukarı yaşıtım bir ankaragüçlü geldi. "ne o kardeş sıkıntılısın, paran mı yok?" dedi. "param var da biraz eksik" dedim. "tamam kardeş ben sana bir bilet alayım" dedi. "paramın üstünü tamamla" dedim; "yok kalsın yanında, lazım olur" dedi. bu vatandaş sonra çok samimi olduğumuz, en az 50 deplasmana beraber gittiğimiz sevgili turgay demirdamar'dı.
böyleydi o günler, herkes tek vücut tek cepti, kimse aç açıkta kalmazdı, güzellik yapan da karşılıksız yapardı. ailelerimiz bizleri abilerimize emanet ederdi, onlar da bizleri gözlerinden sakınır sahip çıkar, kılımıza zarar getirtmezlerdi. ankaragücü ve ankaragüçlü sevgisi bambaşkaydı.
) 
