ilk basımı 2007 yılında olan duygu hatipoğlu ve m. berkay aydın'ın "bastır ankaragücü: kent, kimlik, endüstriyel futbol ve taraftarlık" kitabından;
1990-1991 yılında izmir'de oynanan türkiye kupası finali 1980'lerin birikiminin adeta patlama noktası olacaktır. kimileri 8000, kimileri 10000 taraftarın atatürk stadyumı'nda yerini aldığını söylemektedir. bu deplasmanın türkiye'deki en büyük deplasman organizasyonlarından biri olduğunu iddia etmek mümkündür. 8000 veya 10000 kişinin içerisinde izmir'de oturanlar neredeyse hiç yoktur. bu insanlar 150'y i aşkın otobüs ve sayısız özel araçla izmir'e kadar konvoy oluşturan ankaralılardır. görüşülen hemen tüm taraftarlar bugüne kadar böyle büyük bir coşkuyu ve kalabalık deplasman organizasyonunu görmediklerini belirtmişlerdir. çeşitli rivayetlere göre ankara'dan izmir'e kadar ankaragüçlülerin "ününden" dolayı açık tekel bayisi bulmakta zorlanılmıştır. 150 araca yakın otobüs konvoyundaki obüslerin sık sık "ihtiyaç molası" vermesiyle karayolunda oluşan ilginç görüntüler taraftarların hala hafızasındadır. sabotiç'in kaçırdığı yüzde yüzlük gol pozisyonu sonrası rakibin uzatmalarda attığı gollerle yıkılan, takımın başarısız sonuçlarına bağışıklığından dolayı hiç gözyaşıdökmeyen taraftarlar, gözyaşlarını izmir atatürk stadyumu tribünlerine bırakacaklardır.
